'Allo??

Zo. Ik zit nog na te shaken, maar I did it! Omdat we over 2 weken een paar dagen ons nieuwe huis gaan uitproberen, had ik me bedacht dat t een mooie gelegenheid zou zijn een afspraak te maken met de scholen voor de meiden. Even kijken, praten, voelen hoe de sfeer en reakties zijn aldaar. Netjes gewacht totdat de lunchpauze over zou zijn, en in mijn hoofd het hele gesprek geoefend. Moed bijeengeraapt en bellen maar. Fuck. Antwoordapparaat. Man ratelt er in rap Frans allerlei nummers uit, zo snel dat ik m  echt niet kon volgen, zelfs niet na drie keer terug bellen. Even Paola bellen, mijn Franse lerares. Of zij even het nummer wil bellen, en de opgegeven nummers wil noteren. Zij grapt nog: "Wedden dat ze nu gewoon opnemen?" En ja hoor, ze nemen op.  Dan zelf maar weer bellen. Rare kreukels in mijn buik en klamme handjes. Ik stel me netjes voor en doe mijn verhaal. Hij begrijpt me. HIJ BEGRIJPT ME!!  Ik krijg de principal aan de lijn, en ze laat me even mijn verhaal doen, en vraagt dan met een klein lachje in haar stem: "Zullen we in het Engels verder gaan?" Hallelujah. Dat praat wat makkelijker. Ze legt uit dat Joëlle een test moet doen om te beoordelen in welk niveau ze eventueel komt, en dat er begeleiding is op school voor anderstalige leerlingen, die krijgen extra Franse les. Mooi. We maken een afspraak voor maandag de 19e. Dat is één.  Nu school nummer twee, voor Zoë en Dèmi. Helaas pindakaas, geen Engels hier, maar ik weet er een afspraak uit te persen, in t Frans, jawel,dinsdags om 17.00u. PPppppfffff......De blosjes staan op mijn wangen. Door de telefoon is het toch wel een stuk moeilijker.....