Zo sterk als een nat vloeitje.

Ik ben gezwicht. Na een jaar zeuren, zeiken en smeken, -nou ja, bijna smeken,mijn man is heel stoer en smeekt niet,- ben ik dus gezwicht. Voor het nemen van een hond. En geen kleintje, nee, een bakbeest. Nu nog niet hoor, nu is het een heel klein zacht mormeltje, net 3 kilootjes. Maar over nog geen jaar weegt ie om en nabij 80 kilo, bakbeest dus. We hebben er al eens zo één gehad, een paar jaar geleden. Bandit. Heerlijk beest, gemoedelijk, vriendelijk, een echte sul. En mooi. Ik ben niet zo'n hondenfan, heb liever katten, maar als er dan een hond komt moet het een grote zijn, niet zo'n schootgeval, zo'n keffertje, vreselijk vind ik die, van die overspannen neuroten die constant als een stuiterbal door de kamer heen denderen. Maar goed, er staat iets tegenover de komst van Boef, -zo heet ons nieuwe gezinslid-, namelijk dat de allerslechtste uitvinding van de eeuw de deur uitgaat! YEAH, HOERA! Dat ongezellige, irritante ding wat playstation heet. Nooit meer hoef ik tegen een brede rug aan te kijken omdat meneer met zijn lekkere gat op de salontafel zit te gamen, nooit meer de oorlogsgeluiden die op volle sterkte door de surround heen bulderen, en gewoon weer antwoord krijgen als ik een vraag stel. halleluyah! Ik heb de deal van het jaar gemaakt, en het jaar is nog maar net begonnen, dat beloofd wat. Tsja, meneer wil een hond, daar moet wel wat tegenover staan toch? GnaGnaGna.......