Traditie.

Dit berichtje is persoonlijk, maar heeft zijdelings toch met Frankrijk te maken. Gewoon op dit blog posten dan maar. Ik heb namelijk gemerkt, dat met alle plannen om te emigreren het afgelopen jaar, ik heel anders om me heen ben gaan kijken, naar Nederland, naar onze tradities, gewoonten en mentaliteit. Een van die tradities is sinterklaas, over een maandje weer in het land. Toen ik klein was een heerlijk feest, spannend, want toen werd er nog gedreigd met de roe, of erger; in de zak mee naar Spanje. Tegenwoordig pedagogisch niet verantwoord, maar ik heb er, geloof ik, niks aan overgehouden. Een keer sloeg Piet de ruit van onze achterdeur in, en ook brak mijn vader eens zijn been toen hij uitgleed over het spekgladde tuinpaadje -toen vroor het nog op 5 december-, hij zei dattie zwarte piet achterna rende. Jaja. Met mijn 7 kids heb ik vaak ge-sinterklaast, en nog, de jongste van 6 gelooft nog heilig. (mijn 8 jarige heeft vorige week van de meester gehoord dattie niet bestaat?!). Alhoewel ik de inkopen vervloek, en op het laatste nippertje doe -liefst 1 dag voor 5 december, dan zijn de winkels uitgestorven- vind ik het wel heel leuk om te vieren. Meestal om en om, bij dan mijn ouders, dan bij ons, en Oma bakt lekkere appeltaarten. Zelf zorg ik voor warme chocomel met slagroom, - voor de groters met scheutje strorum, lekker- , boterletter en de nodige pepernoten. We eten op tijd, zodat er genoeg avond overblijft om pakjes uit te pakken en ermee te spelen. Rond het moment suprème gaat de cd speler aan en zingen we allemaal uit volle borst sinterklaasliedjes mee, om sint naar ons huis te lokken natuurlijk. Opa laat nog even de hond uit ;) als er plots keihard op de voordeur/ raam wordt gebonst....de kamerdeur gaat open en handen vol pepernoten vliegen ons om de oren...-die kom je maanden later soms nog tegen- De kids zijn eerst verstijfd van schrik om daarna als een speer de gang in te vliegen. De kunst is dan ook altijd om ze tegen te houden totdat de goedheilig-opa/buurman de kans heeft zich discreet uit de voeten te maken. Heerlijk! De zakken worden in de kamer gezet en de pakjes worden 1 voor 1 uitgedeeld.We geven alleen de kids cadeautjes, omdat het een kinderfeest is. Nog een jaar of twee, dan is het voor mijn kids over, en zit ik als oma bij mijn kleinkinderen, gezellig. Ik vraag mij af hoe ge-emigreerde Nederlanders dat doen, vieren ze het nog? Is het anders om het daar te vieren? Vast wel, geen -soms tot vervelens toe- in alle winkels te horen zie-ginds-komt-de-stoomboot muziek, al in september de pepernoten in de supermarkt, overvolle speelgoedwinkels, en meer van die ellende....maar misschien ook geen geheimtaal gesprekken, geen boterletter en marsepein, verwachtingsvolle gezichtjes, speculaaspop en sint&piet inpakpapier.....Vertel?? Hoe vieren jullie het??