Waarom emigreren?

Al jaren roepen we het....we gaan ooit weg. Weg uit Nederland. Waarom, hhmm, tsja, omdat we het ingeblikte gevoel zo zat zijn, het irritante gegluur naar binnen als er langs het raam gelopen wordt, (yep, guilty, ook ik doe er aan mee als ik de kans krijg!), het bij-de-overburen-op-het-bord-het-avondeten-kunnen-zien-liggen-vanuit-mijn-bankstel gevoel. Dat is natuurlijk niet de enige reden, kom op, dan zou ik in Nederland ook wel een stulpje aan een modderig afgelegen weggetje kunnen vinden. Waarom dan nog? Omdat het gras elders groener is, echt waar. Er zijn elders heuvels, glooiende heuvels, en beekjes, en dorpsmarktjes met allerlei zelfgemaakte lekkernijen, en een vreemde, spannende, moeilijk taal, en andere huizen, anders eten, andere tradities en andere mensen. Ik verlang naar avontuur. Naar anders. Naar ruimte, naar vrijheid van bewegen.Naief? Yep, zeker weten. Ik weet dat het daar ook regent, dat je daar ook zonder geld kan komen te zitten, ziek kunt worden of ruzie met je buren kunt krijgen. Maar dan nog stroomt dat beekje, zijn de mensen anders, is het eten anders.....etc...

Ik heb fries bloed, was ooit hoogblond,( inmiddels meer grijs denk ik, ik verf al zoooolang) groene ogen en een stevig hollands figuur,kortom hollandser dan ik bestaat niet, en toch heb ik altijd het gevoel gehad dat ik hier niet hoor. Wij eten bijvoorbeeld bijna nooit hollandse pot, maar liever rijst, pasta, surinaams, mexicaans, pittig, indische vleesprutjes met zoetzure komkommertjes, etc..you get the idea. Alhoewel een lekkere zuurkoolstamp er op zijn tijd ook wel in gaat hoor! Ik dwaal af...Eigenlijk wat ik wil zeggen is dat er vele redenen zijn om te gaan, en er zijn steeds minder redenen het niet te doen.....

Waarom niet?

Omdat ik afgelopen oktober een hartinfarct heb gehad,gelukkig zonder veel restschade, de cardio heeft gezegd dat ik pas over een jaar terug hoef te komen. Ook Zoe is hartpatientje, zij heeft als baby een zeer grote operatie gehad, en hoeft nu nog maar 1 keer in de 2 jaar naar de kindercardio, het gaat geweldig met haar. Wel heeft ze door deze afwijkingen een achterstand in haar ontwikkeling, ze leert langzaam en komt vaak dromerig en naief over, ze volgt dan ook speciaal onderwijs, hoe gaat ze het redden met de taal en op school in Frankrijk? Dit houdt me wel bezig, samen met de vraag hoe het er medisch aan toe gaat daar....ik bedoel, ik weet dat het geen ontwikkelingsland is, maar toch....

Ook laat ik 4 van mijn 7 kids achter, en kleinkids.....en ouders en vrienden...okee okee het is niet het einde van de wereld, en we zorgen dat we genoeg plek hebben zodat we de hele bups kunnen laten overkomen, gezellig, en er bestaat internet en webcams en skype en wij kunnen altijd heen en weer.....maar toch.....Ook geven we een hoop zekerheid op. Ik bedoel, we zijn zeker niet rijk, maar hebben het redelijk goed, de shop draait lekker, we hebben een goede naam, we hebben een leuk koophuis,de kids doen het fijn op school, alles knus en cozy.Wat staat ons daar te wachten? Geen idee....en dat trekt eigenlijk stiekem dan weer...avontuur! of onverantwoord? Dat dachten sommigen ook toen Johann zijn baan opgaf om een tattoo carriere te starten...en voila(da's frans!) I rest my case...PPpffff moeilijk allemaal!