zondag 19 juni 2011

Gaan we wel of gaan we niet?

Al een paar dagen loop ik erop te broeden, op dit stukje. Ik ben dit blog ooit begonnen als Frankrijk-emigreren-blog, en wil het ook als dusdanig afsluiten. Voor eventuele geïnteresseerden en andere trouwe lezers. Wij gaan dus niet naar Frankrijk emigreren. Meer dan een jaar zijn we bezig geweest met kijken wat onze mogelijkheden zijn, waarnaartoe en wat te doen. Ik heb veel geleerd, heel veel. Ik riep altijd dat we ons beroep overal ter wereld konden uitvoeren, maar dat is niet zo, het Franse platteland zit echt niet te wachten op tatoeërders. Bijna hadden we ons een hotelletje in de maag laten splitsen, weken we erg veel af van ons originele plannen, ook wat betreft de streek waar we eigenlijk heen wilden. Je wordt meegenomen in je eigen enthousiasme, je droom om op een idyllisch plekje in Frankrijk te vertoeven en je eigen groenten te eten en de zon achter de bergen te zien verdwijnen. Die  mooie plek op het platteland is heel goed haalbaar, als je automonteur, klusser, onderwijzer Frans of bakker van beroep bent,via internet je geld kunt verdienen, een bekende hebt die al een tijdje in het Franse vertoefd, of een lekker pak geld achter de hand hebt. Verder is het handig als je een goed verkoopbaar huis in Nederland hebt, bij voorkeur gekocht in de guldentijd, dan heb je een leuk startkapitaaltje. Ik ben niet bitter geworden, in tegendeel, wel veel realistischer. Ik ben nog steeds verliefd op Frankrijk, droom nog steeds van een huis en werk in het zuiden, maar besef dat zo'n droom verwezenlijken heel wat voeten in de aarde heeft, in ons geval. Ik ben met andere ogen naar Nederland gaan kijken, naar wat we hier hebben, kunnen, achter zouden laten. Ik ben mijn familie meer gaan waarderen, onze tradities gaan respecteren, meer gaan genieten van onze kleine geneugten. Natuurlijk zijn er ook nog de irritaties die mij toen deden beslissen weg te gaan, ik voel me nog steeds ingeblikt, bekeken, beoordeeld, maar geniet dan des te meer van de Franse vakanties die we zoveel mogelijk zullen blijven vieren. Ook een verrijking zijn de Franse lessen die ik nu al een jaar heb, en zal blijven volgen, wat een genot om me verstaanbaar te kunnen maken in de plaatsen waar ik heen ga en ben geweest. Ik ben dankbaar voor de ontmoetingen die ik heb gehad op onze weg naar onze voorgenomen emigratie, de mensen die we hebben gesproken, de plaatsen die we hebben gezien, het kijkje in de keuken van het Franse leven, de tradities, omgangsvormen, eetgewoonten. Er is ooit iemand die heeft gezegd: "het is niet het doel maar de reis " ofzoiets, en zo voel ik het ook. Het was een reis, een mooie, leerzame reis, die eindigde thuis. Gaan we dan helemaal nooit emigreren?  You never know. Never say never. Viva La France.

P.S: vind je het leuk mij te blijven volgen? Dan kun je me voortaan HIER vinden!

11 opmerkingen:

Anoniem zei

Hallo,
Al een tijdje volgde ik jullie blog en voor mij was het al lang duidelijk,jullie zouden niet gaan.
Waarom,omdat de rijkdom en geborgenheid die jullie bezitten,je nooit kunt vinden in Frankrijk,zelf woon ik al 10 jaar in Belgie,maar de warmte van de vriendschappen zoals wij,Nederlanders die kennen,kennen ze nergens,koester ze en stay tuned.

Eline Du Mongh Photography zei

Spijtig dat jullie niet gaan. Maar zeg nooit nooit.

Groetjes
Eline DM*

ps: kom zeker is mijn blogje bezoeken, en het zou tof zijn als je dan op mijn nieuwe foto's feedback geeft.

Sylvia zei

Jammer maar helaas. Wellicht ooit. Wat je zelf al schreef: you never know. Wie weet wat het lot nog voor jullie in petto heeft?

Ik hoop op mooie berichten in de toekomst!

Cilia zei

Hoi Elly, wel jammer hoor, dat je met deze blog stopt. Wens je heel veel goeds met de nieuw ingeslagen weg... nieuwe blog, en neem vast en zekers zo af en toe even een kijkje. Groetjes, Cilia

10 zei

Hoi lieve Elly, ik kon het ook al lezen in je posts; die doen het voorlopig niet. Dat bleek uit veel en toch ook nog even niet, maar voor mensen met ervaring was het wel duidelijker. Je spreekt wel beter frans nu ;-) ennn wat je wel hebt en koestert is prachtig! Ik wil je vragen of ik de link naar juist dit bericht mag plaatsen op mijn weblog. Dit om meer wannabees te informeren over 'waarom niet' en aan te geven dat emigreren ook niet 'je van het' kan zijn. Het is een erg goed duidelijke log!
kus en liefs
10

Anoniem zei

Thanx voor alle lieve reacties!

@10: tuurlijk mag je linken, pas de problem!

liefs, El

Anoniem zei

Mizzel, ik zal je missen! Maar ik denk dat jullie een heel verstandig besluit hebben genomen. Weg met die roze bril en nuchter kijken naar je mogelijkheden in Frankrijk. Want ook al is het hier heerlijk, het is niet zo rooskleurig als tijdens je vakanties lijkt. Binnenkort moeten we ook mensen missen die ruim een jaar geleden hier zijn gekomen en weer vertrekken. Nog een huis in Nl, te weinig inkomen, gemis van familie en kinderen en weer dat vreselijke taalprobleem (!!!) Geniet lekker van wat Nl biedt, want inmiddels weet ik ook het verschil. En neem nog een harinkie! Een goed leven! Ik hoop dat je m'n blog blijft volgen. Want je weet maar nooit toch?
Anneke/boerenkoolmetbrie

Anoniem zei

@anneke:

Tuurlijk blijf ik je volgen! Alle Frankrijk bloggers trouwens,veels te leuk en leerzaam, want in mijn hart.....
greetz, MizzEl

Anoniem zei

Toch jammer dat je droom zo afloopt, ondanks dat het je veel heeft gebracht. Het zal later nog wel eens de kop opsteken, dus inderdaad, zeg nooit, NOOIT. Wij houden de droom nog even levend, alleen ons huis nog even verkopen ;)
Groet, Ivonne

Dick en France zei

Leven en wonen in Frankrijk is niet echt anders dan elders. Hoge toppen en diepe dalen komen overal voor. Het paradijs zit vooral van binnen. En je hebt je hele leven om dat te ontdekken. Dus: on the move!
Succes, Dick

MizzEl zei

Dank voor alle lieve reakties weer! Lieve woorden, die doen goed mensen!

Salutions, MizzEl