woensdag 13 april 2011

Heftig.

Soms zijn dingen heftig. Schreef ik een tijdje terug dat ik naar de psychologe moest, wel, nu zit ik al weer een tijdje in de -malle- molen.
Een aantal gesprekken hebben we al gehad, zij en ik, en een aantal malen ben ik aangesloten aan een computer met allerlei draadjes op mijn lijf en handen geplakt, om te registreren/laten zien wat stress met je lijf doet. Da's niet mis. Adem halen moet ik ook. - Ik weet het, dat moeten we allemaal- maar ik moet het anders doen, dat ademhalen. Vanuit mijn buik. Liefst 6 x per minuut., 2 x per dag, 10 minuutjes. Verlaagt mijn hartslag en ontspant. Adem in, adem uit. Het werkt wel! Niks heftigs tot dusver. Maar dan de gesprekken....Waarom denk je zo? Waarom reageer je zus? Wat zou er gebeuren als...? Waar komt dat vandaan, dat gevoel? Tsja, daar denk je niet zo bij na, normaal gezien. Nu moet je wel. Da's heftig. Ze vind me een denker. Ik denk 10 passen vooruit, razendsnel gaan de radertjes in mijn hoofd. En mega gevoelig. Ook dat ben ik. Onzeker, controlefreak, niet makkelijk, te hard voor mezelf en mijn gezin. Klopt allemaal. Daar werken we dus aan. Komt goed, zegt ze. Ik denk het ook.

2 opmerkingen:

Sanneke zei

Is toch fijn als iemand je wijst op dingen die je anders moet gaan doen? Gaat vast z'n vruchten afwerpen! Sterkte!

Sylvia zei

Tuurlijk komt het goed! Ik heb er alle vertrouwen in. Je bent bereid aan jezelf te werken, dat gaat vroeg of laat zijn vruchten afwerpen. Het zal geen gemakkelijke weg zijn, maar als je straks klaar bent, ben je blij dat je het hebt gedaan.

Ik spreek uit eigen ervaring trouwens.