Zaterdag 1 mei,dag 1; Reis & Emotie

De reis was lang, maar verliep goed; om half 5 s'morgens reden we weg uit Spijk, en 2 uur later reden we Frankrijk in. Heerlijk rustig op de tolweg, mooie vergezichten, Wist niet dat er zoveel kleuren groen bestonden trouwens, 2x uurtje gestopt voor een picknik.

De laatste 116 km waren heavy, mede door de vermoeidheid, en het feit dat we de snelweg achter ons hadden gelaten en door de bergen reden, heerlijke (not) slingerweggetjes, maar wel zoooo mooi!
Een van de eerste dorpjes waar we doorheen reden was prachtig, oude huisjes, en overal schitterende bloeiende blauwe druiven langs de gevels en in tuintjes.Prachtige oude hekwerken en scharnieren blauwe luiken gezien, het is omdat we moe waren, anders had ik graag gestopt om foto's te maken. Komt nog wel. Eindelijk kwamen we om half 5 Saint Andre de Najac binnen rijden, een heel klein dorpje, waar we doorheen moesten op zoek naar een landweggetje wat ons zou leiden naar het huisje.
Dankzij de goede beschrijving van de eigenaar vonden we na een paar minuten het huisje.

Mijn god. Wat een plek. Ik kon alleen maar met ingehouden adem om me heen kijken, en genieten van het schitterende uitzicht.
Wat een huisje, een plaatje, kan zo in een glossy voor landelijk wonen, grote struiken geurende lila seringen en blauwe druiven om het huisje,een druivenrank slingerend langs het oude schuurtje,de lavendelkleurige luiken die vrolijk afstaken tegen de natuurstenen muren van het huis. Wat een plek....Normaal gesproken ga ik eerst naar binnen bij een vakantiehuis, het interieur checken zeg maar, nu had ik daar geen behoefte aan, de buitenkant en omgeving was zo geweldig dat ik kirrend en onder het slaken van veel ooh"s en aaah's aan het rondrennen was, als een jong hert (ahem)de kleine leistenen trappetjes rondom de tuin op en af.

Ien bracht me terug op aarde, en we gingen het huis in. Weer ging ik uit mijn dak, wauw, wat een huis! Een middeleeuwse open haard, heel groot, houten vloeren, lichte terra gestukte muren. Een grote woonkeuken met giga eettafel, blauwe geruite gordijntjes in plaats van keukenkastjes....trapjes, nisjes, kleine raampjes, werkelijk een plaatje.Van alle luxe voorzien, maar eerlijk gezegd kan me dat niet zo boeien.

Ik weet niet of het de vermoeidheid was,de lange reis met al zijn voorbereidingen, maar ik werd er zwaar emo van, heb effe lekker mijn tranen laten gaan toen ik een stukje van het huis vandaan was gelopen. Daar sta je dan, op een landweggetje in Frankrijk,in de regen, met een orkest van fluitende, tjilpende en kwetterende

vogels en krekels op de achtergrond, met een adembenemend uitzicht op dampende groene beboste heuvels, de zoete geur van seringen in mijn neus. Dit is mijn droom.

Dit is zo mooi. Zo indrukwekkend. Zo vrij. Het werd me even teveel.

De avond verliep rustig en gezellig, relaxed, de kleintjes sliepen snel na een lekker bad. Dèmi riep in de auto al dat ze nooit meer terug naar Nederland wil. Ze vind het hier zo mooi. Rond 11 uur naar bed, waar ik na het korte nachtje na een paar minuten al in coma was.